ذرت یا جواری یکی از غلات مهم است. منشأ آن قاره آمریکا بوده‌است و پس از گندم، بیشترین اراضی کشاورزی جهان به ذرت اختصاص دارد.ذرت سرشار از مواد مغذی مورد نیاز برای بدن بوده و نیز منبع خوبی از فیبر محسوب می‌شود و سرشار از کالری است. پیشینه ذرت تا قبل از سال 1492 میلادی (سال کشف آمریکا) در قاره آسیا، اروپا و آفریقا بعنوان یک گیاه زراعی شناخته شده نبود. اما این گیاه را از قرن‌ها پیش در آمریکای مرکزی می‌شناختند و توسط مردم سرخ‌پوست آمریکا کشت می‌شد. بهمین سبب نام لاتین ذرت از یکی از طوایف سرخ‌پوست بنام Marisi Mahig گرفته شده است. نام این گیاه در زبان انگلیسی corn در عربی ذرت و بلال است. نام فارسی این گیاه جواری (فرهنگ دهخدا) است ولی واژهٔ عربی ذرت بکار برده می‌شود. ویژگی‌های دارویی ذرت از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است. پماد ذرت خشک کننده زخم‌ها می‌باشد. ذرت غذای خوبی برای پیشگیری سرطان است. استفاده مداوم از ذرت از کرم خوردگی دندان جلوگیری می‌کند. روغن ذرت کلسترول خون را پائین می‌آرود. روغن ذرت برای درمان اگزما و بیماری‌های پوستی مفید است. شکال بسیاری از ذرت به عنوان غذا استفاده می‌شود، گاهی اوقات دسته‌بندی‌های مختلف نسبت به مقدار نشاسته انجام می‌شود: ذرت آردی (Zea mays var. amyalcea) ذرت پاپ کورن (Zea mays var. everta) ذرت دندان اسبی (Zea mays var. indentata) ذرت بلوری (Zea mays var. indurata) ذرت شیرین (Zea mays var. saccharata) ذرت مومی (Zea mays var. ceratina) ذرت غلاف دار (Zea mays ver. tunicate) ذرت راه راه (Zea mays var. japonica)