دانشمندان درباره منشأ میوه زردآلو با هم توافق قطعی ندارند. در واقع، برخی دانشمندان معتقدند که زردآلو در طول دوران باستان در ارمنستان کشت می‌شده است، اما برخی دانشمندان نیز بر این باورند که ریشه زردآلو به منطقه چین برمی‌گردد. برخی از آنان نیز تصور می‌کنند که زردآلو برای اولین بار حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح در ناحیه هند کشت می‌شده است. حتی بعضی از باستان‌شناسان معتقدند که زردآلو از عهد باستان در ایران وجود داشته است. یونانیان بودند که این میوه را برای اولین بار به اروپا بردند. طبق آماری که در سال 2013 منتشر شد، ایران پس از ترکیه، با تولید سالانه 457 هزار و 308 تُن زردآلو، دومین تولیدکننده برتر این میوه در سطح جهان است. ارزش تغذیه‌ای زردآلو در گروه میوه‌های کم‌کالری قرار می‌گیرد و منبع غنی‌ای از فیبر غذایی، آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و املاح محسوب می‌شود. این میوه، منبع خوبی از ویتامین A (رتینول) است و بخشی از ویتامین C مورد نیاز بدن را هم تامین می‌کند. زردآلو از نظر املاح نیز می‌تواند بخشی از پتاسیم، آهن، روی، کلسیم و منگنز مورد نیاز بدن را فراهم سازد. این میوه با توجه به مواد شیمیایی گیاهی، کاروتن‌ها و کاروتینوئیدهای خاصی که دارد، فوق‌العاده برای بدن مفید است. این عناصر خاص عبارت‌اند از: بتا کاروتن، لوتئین، زی گزانتین و بتا کریپتوکسانتین. بایدها و نبایدهای مصرف زردآلو مصرف زردآلو و آب آن به پیشگیری از ابتلا به بیماری قلبی کمک می‌کند، سطح کلسترول بد خون را کاهش می‌دهد و از بدن در مقابل برخی سرطان‌ها محافظت می‌کند. علاوه بر این موارد، نقش موثری در حفظ سلامت بینایی و پوست دارد. مصرف این میوه و آب آن به کسانی که قصد دارند از سلامت چشم‌های‌شان محافظت کنند، خصوصا سالمندان، توصیه می‌شود، چون از ابتلا به بیماری ماکولای چشم جلوگیری می‌کند. زردآلو، با توجه به میزان بالای فلاونوئیدها و آنتی‌اکسیدان‌های آن، توانایی زیادی در مقابله با رادیکال‌های آزاد دارد و به همین دلیل است که می‌تواند قوای دفاعی بدن را برای مقابله با عفونت‌ها تقویت کند، از بدن در مقایل سرطان‌ها (خصوصا سرطان ریه و دهان) محافظت کند. مصرف زردآلو یا آب آن به بیماران قلبی، سالمندان و همه کسانی که می‌خواهند سلامت عمومی‌شان را تقویت کنند، توصیه می‌شود. البته خانم‌های باردار و شیرده بهتر است درباره مصرف این میوه با پزشک خود مشورت کنند.