رُز، گل سرخ، گل محمدی، گل سوری، یا وَرد، سردهای (ردهای) از تیرهٔ گلسرخ است که نزدیک به 15۰ گونه دارد. جای اصلی رویش رز خودرو در نیمکرهٔ شمالی کرهٔ زمین است و تاکنون در نیمکرهٔ جنوبی رز خودرو دیده نشدهاست. گل رز در بسیاری از بخشهای ایران بخوبی میروید همچنین در اکثر بخشهای خاورمیانه، اروپا و روسیه نیز به فراوانی یافت میشود. این گیاه برای مصارف صنعتی بیشتر در کشورهای بلغارستان، ترکیه و فرانسه کشت میشود. در سال 1979 پژوهشگران در انجمن جهانی رز توافق کردند تا رزها در سه گروهِ رزهای خودرو، رزهای باغی قدیمی و رزهای باغی جدید قرار گیرند همچنین رزهای انگلیسی نیز به مجموعهای از گلهای رز باغی قدیم و جدید گفته میشود که توسط پرورش دهندهٔ رز انگلیسی، دیوید اوستین بوجود آمدهاند. تاکنون بیش از 2۰٬۰۰۰ رقم رز نامگذاری شدهاست و هر ساله صدها نوع جدید نیز به این مجموعه افزوده میشود. رز به عنوان ملکهٔ گلها آوازه دارد. پرورش رز تنها برای لذت بردن از زیبایی این گل نیست بلکه از این گل برای عطرسازی، فرآوری چای، مربا، لیکور و بسیاری مواد خوراکی دیگر استفاده میشود. عطر رز آرامش بخش سامانه عصبی است و در راحت به خواب رفتن انسان کارایی دارد و به همین سبب در عطردرمانی بکار برده میشود. اسانس رز گرانترین اسانس دنیا است و هر گرم آن معادل یک گرم طلا در بازار جهانی قیمت دارد. گل رز از نظر کثرت قرار گرفتن در جایگاه گل ملی مقام نخست را در میان همه گلها دارد و در 1۰ کشورِ ایران، آمریکا، انگلستان، ایتالیا، رومانی، عراق، عربستان سعودی، مراکش، لوکزامبورگ و بلغارستان به عنوان گل ملی انتخاب شدهاست. واژهای است فرانسوی از لاتین rosa که واژهای دخیل از یونانی ῥόδον rhódo-n (یونانی آیولی: ϝρόδον wródo-n) است. ریشهٔ نهایی واژهٔ یونانی به صورت نیاهندواروپایی *wrdho- (حالت فونتیک: *wr̥dʰo-) بازسازی شده است. واژهٔ یونانی مذکور احتمالاً مستقیماً از نیاهندواروپایی نیست بلکه از طریق فارسی باستان *varda- وارد آن شده است. نظریهٔ دیگر این است که واژهٔ یونانی وامواژهای از یک زبان تراسی-فریگی (و آن هم برگرفته از نیاهندواروپایی) است، چون رز علاوه بر ایران در مقدونیه و تراکیه نیز میروییده است. در اوستایی این واژه varǝδā ثبت شده که قدیمیترین حالت ثبتشدهٔ این واژه از بین زبانهای ایرانی است. این واژه از زبانهای ایرانی وارد زبانهای سامی هم شده است، از جمله آرامی ורדא wardā/wurdā (سریانی ܘܪܕܐ)، عربی (به عربی: وَرْدَة) و عبری ורד wéreḏ، که همگی به معنی «رز» هستند. واژه ارمنی վարդ vard به معنی «رز» نیز از ایرانی میانه است. در پارتی این واژه به شکل wār درآمده است (ard ایرانی باستان در پارتی به ār تبدیل میشود). طرز تهیه چای میوهٔ گل رز یا چای رز هیپ در ایران گلبرگهای رز برای تهیهٔ مربای خانگی بکار میروند همچنین گلاب بطور معمول در برخی از خوراکهای ایرانی به عنوان یکی از مواد داخل پلو و بخصوص در شیرینیجات و دسرهای ایرانی بکار برده میشود.مسقطی، یخدربهشت، فرنی، شلهزرد، کاچی و حلوا از جمله دسرهای ایرانی هستند که گلاب یکی از مواد آن را تشکیل میدهد. میوهٔ گلسرخ در طول جنگ جهانی دوم به عنوان منبعی برای تهیهٔ ویتامین سی مورد توجهٔ مردم انگلستان قرار گرفت و درست کردن شربت از میوهٔ گلسرخ در هنگام این جنگ در انگلستان رواج پیدا کرد. شربت میوهٔ گلسرخ علاوه بر اینکه 2۰ برابر بیشتر از پرتقال حاوی ویتامین سی است دارای ویتامین آ نیز هست. چای گلسرخ به دو روش بکار بردن میوه و یا گلبرگهای خشک شده تهیهٔ میشود. در جنوب کشور چین استفاده از گلبرگهای خشک شده در تهیهٔ چای از دوران باستان رواج داشتهاست. یکی از سوغاتیهای استان یوننان که در جنوب چین واقع شده، غنچههای خشک شدهٔ گلسرخ است که جهت درست کردن چای بفروش میرسد.